1. Փոխիր ուրիշի ուղղակի խոսքի շարադատությունը։

Առածն ասում է. <<Կան բաներ, որ չես անի, մինչև չսովորես, կան բաներ էլ, որ չես սովորի մինչև չանես>>։

<<Կան բաներ, որ չես անի, մինչև չսովորես, կան բաներ էլ, որ չես սովորի մինչև չանես>>,- ասում է առածը։

<<Կան բաներ, որ չես անի, մինչև չսովորես,-ասում է առածը,-կան բաներ էլ, որ չես սովորի մինչև չանես>>։

Ավետիք Իսահակյանը գրել է. <<Մայրենի լեզվի բառերը մենք զգում ենք, ապրում, իսկ օտար լեզվինը՝ հասկանում, սովորում, հիշում>>։

<<Մայրենի լեզվի բառերը մենք զգում ենք, ապրում, իսկ օտար լեզվինը՝ հասկանում, սովորում, հիշում>>,-գրել է Ավետիք Իսահակյանը։

<<Մայրենի լեզվի բառերը մենք զգում ենք, ապրում,-գրել է Ավետիք Իսահակյանը,-իսկ օտար լեզվինը՝ հասկանում, սովորում, հիշում>>։

<<Հայրի՚կ, դու՞ ինձ հետևու՞մ ես>>,-մտքում հարցնում էր Անահիտը։

Անահիտը մտքում հարցնում էր,- <<Հայրի՚կ, դու՞ ինձ հետևու՞մ ես>>։

<<Հայրի՚կ,-Անահիտը մտքում հարցնում էր,- դու՞ ինձ հետևու՞մ ես>>։

-Նայեցե՚ք,-ասաց սպարապետը,-տեսե՚ք, ինչ երկիր է Աստված տվել հային։

-Նայեցե՚ք, տեսե՚ք, ինչ երկիր է Աստված տվել հային,- ասաց սպարապետը։

Սպարապետը ասաց.
-Նայեցե՚ք տեսե՚ք, ինչ երկիր է Աստված տվել հային,- ասաց սպարապետը։