Собака и волк
армянская притча
Однажды крестьянин отправился в лес за дровами. За ним увязалась и его собака. Вместе они вошли в лес. Вдруг появился волк. Он набросился на собаку и хотел ее съесть, но собака со слезами на глазах сказала ему:
Что сделала я тебе плохого, что ты хочешь меня съесть? Если ты сейчас съешь меня, все равно завтра опять будешь голодным. Давай пойдем к нам домой, там каждый день мне дают хлеб и другую пищу, будем жить вместе.
Волк видит, что собака говорит дело, и согласился. Шли они шли, и, когда подошли к селу, волк заметил, что шея у собаки плешивая, вся в нагноившихся ранах.
– Это хорошо, очень хорошо, братец, что ты так прекрасно живешь, но почему у тебя такая шея?
– Знаешь что, братец, у моего хозяина дурной характер: перед тем как положить передо мной хлеб, он надевает мне на шею цепь, а затем говорит: “Ешь”.
– Нет, братец, я пойду обратно, а ты иди, живи с сытым желудком и с цепью на шее.
Շուն և գայլ
Հայկական առակ
Մի օր գյուղացին գնաց անտառ փայտի ետևից։ Նրան հետևեց նաև իր շունը։ Նրանք միասին մտան անտառ։ Հանկարծ հայտնվեց մի գայլ։ Նա հարձակվեց շան վրա և ցանկացավ նրան ուտել, բայց շունը արցունքներն աչքերին ասաց նրան.
– Ի՞նչ վատ բան եմ քեզ արել, որ դու ուզում ես ինձ ուտել։ Եթե դու հիմա ինձ ուտես, մեկ է վաղը նորից սոված կլինես։ Արի գնանք մեր տուն, այնտեղ ամեն օր ինձ տալիս են հաց և այլ ուտելիքներ, կապրենք միասին։
Գայլը տեսնում է, որ շունը լավ բան է առաջարկում և համաձայնվում է։ Քայլում էին նրանք, քայլում և երբ հասան գյուղ, գայլը նկատեց, որ շան վիզը ճաղատ է՝ ամբողջովին թարախակալված վերքերով։
– Դա լավ է, շատ լավ է, եղբայր, որ դու այսքան հիասքանչ ես ապրում, բայց ինչու՞ է վիզդ այսպես։
– Գիտես ինչ, եղբայր, իմ տերը հիմար բնավորություն ունի, նախքան իմ դիմաց հաց դնելը, նա իմ վզին շղթա է հագցնում իսկ հետո ասում՝ կեր։
– Ոչ, եղբայր, ես կգնամ հետ, իսկ դու գնա, ապրի կուշտ փորով և վզին շղթա գցած։