Джейн О́стин, распространён также вариант Джейн О́стен — английская писательница,провозвестница реализма в британской литературе, сатирик, писала так называемые романы нравов. Её книги являются признанными шедеврами[2], которые сочетают в себе простоту сюжета, глубокое психологическое проникновение в души героев и ироничный, мягкий, истинно «английский» юмор.
Биографической информации о жизни Джейн Остин мало, за исключением нескольких сохранившихся писем и биографических заметок, написанных членами её семьи[3]. За свою жизнь Остин, возможно, написала до 3000 писем, но сохранилось только 161 письмо[4]. Многие из писем были написаны старшей сестре Остин, Кассандре, которая в 1843 году сожгла большую часть писем и вырезала части из тех, что оставила. Возможно Кассандра уничтожила или подвергала цензуре письма своей сестры, чтобы не допустить их попадания в руки родственников и чтобы «младшие племянницы не читали ни одного иногда резкого или откровенного комментария Джейн Остин о соседях или членах семьи»[5]. Кассандра считала, что в целях соблюдения тактичности эти детали следует уничтожить. Немногочисленные записи о жизни Остин оставляют современным биографам мало материала для работы[6].
Ситуация усугублялась по мере того, как сменявшие друг друга поколения семьи вычеркивали и очищали и без того непрозрачные детали биографии Остин. Наследники брата Джейн, адмирала Фрэнсиса Остина, уничтожили ещё несколько писем; из «Биографической заметки» были удалены некоторые подробности, написанные её братом в 1818 году; подробности семейной жизни продолжали опускаться или приукрашиваться в «Мемуарах Джейн Остин» её племянника, опубликованных в 1869 году, и в биографии Уильяма и Ричарда Артура Остин-Ли «Джейн Остин: её жизнь и письма», опубликованной в 1913 году[7]. Легенда, которую создали члены семьи и родственники Джейн Остин, отражает их предубеждение в пользу «доброй тихой тети Джейн», изображая женщину, которая была счастлива в семейной жизни и чья семья была ей опорой[3]. Учёный Ян Фергюс объясняет, что современные биографии, как правило, включают в себя детали, вырезанные из писем и семейных биографических материалов, а задача биографов состоит в том, чтобы избежать поляризованного взгляда на то, что Остин переживала в периоды глубокого несчастья и что она была «озлобленной, разочарованной женщиной, пойманной в ловушку в крайне неприятной семье».
Թարկմանություն
Ջեյն Օսթենը՝ Ջեյն Օսթինի տարբերակը նույնպես տարածված է՝ անգլիացի գրող, բրիտանական գրականության ռեալիզմի ավետաբեր, երգիծաբան, գրել է այսպես կոչված բարոյական վեպեր։ Նրա գրքերը ճանաչված գլուխգործոցներ են[2], որոնք միավորում են սյուժեի պարզությունը, հոգեբանական խորը ներթափանցումը հերոսների հոգիների մեջ և հեգնական, մեղմ, իսկապես «անգլիական» հումորը։ Ջեյն Օսթինի կյանքի մասին քիչ կենսագրական տեղեկություններ կան, բացառությամբ մի քանի փրկված նամակների և կենսագրական գրառումների, որոնք գրվել են նրա ընտանիքի անդամների կողմից: Օսթինը իր կյանքի ընթացքում կարող էր գրել մինչև 3000 նամակ, բայց պահպանվել է միայն 161-ը[4]: Նամակներից շատերը գրվել են Օսթինի ավագ քրոջը՝ Կասանդրային, ով 1843 թվականին այրել է նամակների մեծ մասը և կտրել իր թողած նամակների մասերը։ Հնարավոր է, որ Կասանդրան ոչնչացրել կամ գրաքննել է իր քրոջ նամակները, որպեսզի դրանք հեռու մնա հարազատների ձեռքից և թույլ չտա «կրտսեր զարմուհիներին կարդալ Ջեյն Օսթինի երբեմն կոպիտ կամ անկեղծ մեկնաբանությունները հարևանների կամ ընտանիքի անդամների մասին»:[5] Կասանդրան կարծում էր, որ տակտ պահպանելու համար այդ հատվածները պետք է ոչնչացվեն։ Օսթինի կյանքի մի քանի գրառումները ժամանակակից կենսագիրներին քիչ նյութ են թողնում աշխատելու համար: Իրավիճակը վատթարացավ,քանի որ ընտանիքի հաջորդ սերունդները հարվածեցին և մաքրեցին Օսթինի կենսագրության առանց այն էլ անթափանց մանրամասները: Ջեյնի եղբոր՝ ծովակալ Ֆրենսիս Օսթինի ժառանգները ոչնչացրել են ևս մի քանի նամակ. 1818 թվականին նրա եղբոր կողմից գրված որոշ մանրամասներ հանվել են կենսագրականից. Ընտանեկան կյանքի մանրամասները շարունակում էին բաց թողնել կամ զարդարվել նրա եղբորորդու՝ Ջեյն Օսթինի հուշերում, որը հրատարակվել է 1869 թվականին, և Ուիլյամ և Ռիչարդ Արթուր Օսթեն-Լիի կենսագրության մեջ՝ Ջեյն Օսթին. Նրա կյանքը և նամակները, հրատարակված 1913 թվականին։Լեգենդը, որը ստեղծվել է Ջեյն Օսթինի ընտանիքի և հարազատների կողմից, արտացոլում է նրանց նախապաշարմունքը հօգուտ «լավ հանգիստ մորաքույր Ջեյնի»՝ պատկերելով մի կնոջ, ով երջանիկ էր ընտանեկան կյանքում և ում ընտանիքը նրա աջակցությունն էր[3]: Գիտնական Յան Ֆերգուսը բացատրում է, որ ժամանակակից կենսագրությունները հակված են ներառել նամակներից և ընտանեկան կենսագրական նյութերից կտրված մանրամասներ, և կենսագիրների խնդիրն է խուսափել բևեռացված տեսակետից այն մասին, թե ինչ է ապրել Օսթինը խորը դժբախտության ժամանակ, և թե ինչ է նա եղել «դառնացած, հիասթափված կին, որը հայտնվել է թակարդում»: խորապես տհաճ ընտանիքում»։